De Emmalaan was op 10 mei in de frontlijn. Tussen Delft en Rotterdam gelande Duitse troepen (deze waren geland met vliegtuigen op de Rijksweg 13 en in de weilanden daaromheen of als parachutist daar afgesprongen) probeerden op te rukken naar Ypenburg en Den Haag. De eerste tegenstand die zij daar tegen kwamen waren Depot soldaten uit Delft die in alle haast daar naar toe waren gestuurd. Zij hadden 10 tot  15 patronen de man mee gekregen. Meer was op dat moment niet voorhanden.  In die tijd bestond alleen de oneven zijde van de Emmalaan. Deze huizen vormden de grens van de stad en keken uit over de weilanden in de richting van Rotterdam. De inderhaast opgeworpen verdedigingslijn  lijn liep van de Pauwmolen  (bij het viaduct van de A13 over de Delfgauwseweg waar toen ook de oprit naar de A13 was) via de Emmalaan, langs de begraafplaats Jaffa en de Bernhardlaan naar de Rotterdamseweg. Eén van de soldaten die daar in de huizen gelegerd was, was de Delftenaar Piet Koet. Hij zat in het pand Emmalaan 117  6  waar hij die dag zou sneuvelen. Hij ligt begraven op de begraafplaats Jaffa. Later op de dag, aan het begin van de avond werd het pand Emmalaan 35 getroffen door een bom van het neerstortende vliegtuig dat ook in de Frederik Hendrikstraat en Nassaulaan voor een ravage had gezorgd.