In 1918 eindigde de eerste Wereldoorlog, in 1919 gevolgd door de vrede van Versailles. Dit verdrag ( dat meer een gevolg was van een dictaat dan onderhandelingen) zorgde ervoor dat Duitsland ( dat al berooid was door 4 jaar oorlog) enorme bedragen als herstelbetaling aan de overwinnaars moest betalen.
Daar de keizer in 1918 in de chaos naar Nederland was vertrokken, werd in 1919 in Weimar de republiek uitgeroepen, compleet met een nieuwe grondwet. Helaas zou deze republiek niet echt van de grond komen in deze politiek onrustige tijd. In Rusland hadden in 1918 de communisten de macht gegrepen en ook in Duitsland had deze partij veel aanhangers. Daar tegenover waren er verschillende rechtse groepen van met name oud militairen in zogenaamde “Wehrkorpsen” die daartegen ageerden. Daarnaast was er ook een Socialistische beweging die tussen deze partijen inzat. Door de zwakke overheid en de grote hoeveelheid wapens die na de oorlog in omloop waren konden deze groepen in relatieve vrijheid hun gang gaan.
Enorme inflatie in begin jaren 20 (die bankbiljetten van Miljarden marken tot een normaal verschijnsel maakten) en hoge werkloosheid waren een goede voedingsbodem voor onrust. In 1923 probeerde de NSDAP onder leiding van Adolf Hitler een staatsgreep te plegen in München. Deze coup mislukte en Hitler kwam in de gevangenis terecht. Van de 5 jaar die hij kreeg opgelegd zou hij iets meer dan een jaar uitzitten. Die tijd gebruikte hij om ( samen met zijn 2e man Rudolph Hess) zijn visie op de wereld op papier te zetten. Hij noemde het boek Mein Kampf.
Na zijn vrijlating besloot hij op legale wijze de macht te grijpen. De NSDAP werd uitgebouwd tot een politieke partij, echter met een eigen “leger”, de SA, die het op straat opnam tegen communisten en andere tegenstanders. Zijn partij groeide in die tijd sterk en had steun van grote industriëlen. Deze groei had vooral te maken met de propaganda die rond de persoon van Hitler werd gebruikt. Hij werd gepresenteerd als de enige die Duitsland uit de problemen kon krijgen en achter de arbeiders stond. Ook werd een actieve jeugdbeweging opgericht waar de jeugd in Nationaal Socialistische geest kon worden opgevoed (Hitlerjugend voor jongens en Bund Deutsche mädel voor meisjes). Vanuit de partij werden vakantiereizen georganiseerd door de organisatie Kraft durch Freude. Cruises naar Venetië met de eigen schepen van de organisatie waren razend populair en zorgden voor ledenaanwas.
In 1932 haalde zijn partij echter maar 31 % van de stemmen. Door de politieke crisis waarin het land verkeerde werd hij toch gevraagd deel te nemen aan de regering en werd hij benoemd tot rijkskanselier. Na zijn aanstelling in 1933 maakte hij zijn belofte waar om de werkloosheid te bestrijden. De aanleg van snelwegen (overigens een plan uit de jaren 20 en niet van Hitler) en de herbewapening van Duitsland (in strijd met het verdrag van Versailles) zorgde voor veel banen. De (aangestoken) brand in het Reichstag gebouw was aanleiding om de macht volledig naar zich toe te trekken. Communisten en socialisten werden opgepakt en verdwenen in in allerijl geopende concentratiekampen als Dachau en Sachsenhausen). Wat later ruimde Hitler in de nacht van de lange messen een groot aantal tegenstanders en ook concurrenten binnen de partij uit de weg. Ernst Rohm, leider van de SA was hier één van. Hiermee was de macht van de SA gebroken en werd zijn rol overgenomen door de SS, die meer vertrouwen genoot van Hitler. De tijd tot 1938 werd gebruikt om het leger uit te breiden. Wat daarvan de bedoeling was werd vanaf 1939 duidelijk.